Κουνελάκια και ινδικά χοιρίδια

Και τα ινδικά χοιρίδια και τα κουνελάκια ευδοκιμούν σε εσωτερικούς χώρους όπου έχει ληφθεί σωστή μέριμνα για την φροντίδα τους. Μπορεί να μην είναι πάντα τόσο στοργικά όπως άλλα κοινά κατοικίδια ζώα, πολλά όμως απολαμβάνουν την ανθρώπινη συντροφιά. Αν και φαίνονται παρόμοια είδη, η φροντίδα αυτών των δύο ειδών διαφέρει. Καλύτερος σύντροφος του κουνελιού είναι ένα άλλο φιλικό κουνέλι. Καλύτερος σύντροφος ενός ινδικού χοιριδίου είναι ένα άλλο φιλικό ινδικό χοιρίδιο. Κρατώντας τα κουνέλια και τα ινδικά χοιρίδια μαζί δεν είναι ιδανικός συνδυασμός.
Στο παρελθόν κουνελάκια και ινδικά χοιρίδια συγκατοικούσαν για να παρέχει συντροφιά το ένα στο άλλο, όταν η στείρωση στα κουνέλακια κρινόταν μη ασφαλές. Πλέον η στείρωση και στα δύο ζωάκια γίνεται με επιτυχία και ασφάλεια.Ως εκ τούτου, η συγκατοίκηση για τα δύο ζώα δεν είναι πλέον αναγκαία.Ας δούμε παρακάτω τους λόγους που τα ινδικά χοιρίδια δεν πρέπει να συγκατοικούν με τα κουνελάκια.

Διατροφικές ανάγκες

Ένα μεγάλο μέρος της διατροφής τους είναι ίδιο μιας και τα δύο είδη είναι φυτοφάγα ζωάκια που χρειάζονται το σανό σαν βάση της διατροφής τους,διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή.Υπάρχει όμως μια διαφορά ζωτικής σημασίας για τα ινδικά χοιρίδια.Σε αντίθεση με τα κουνελάκια, τα ινδικά χοιρίδια δεν μπορούν να συνθέσουν βιταμίνη C, η οποία θα πρέπει να συμπληρωθεί κατάλληλα μέσα στη διατροφή τους τόσο από την καθημερινή πρόσληψη λαχανικών όσο και τα ειδικά επεξεργασμένα σφαιρίδια (pellets). Τα ινδικά χοιρίδια δεν πρέπει να τρέφονται με σφαιρίδια για κουνελάκια καθώς αυτά έχουν διαμορφωθεί για να ανταποκριθούν στις ανάγκες του πεπτικού συστήματος μόνο των κουνελιών και δεν περιέχουν πρόσθετη βιταμίνη C.Τα λαχανικά και τα φρούτα είναι ξανά ένα κοινός τομέας στην διατροφή τους αλλά απαιτούν διαφορετικά θρεπτικά συστατικά και καταναλώνουν διαφορετικές ποσότητες.

Στέγαση
Οι απαιτήσεις στέγασης για τα δύο είδη είναι σχεδόν ίδιες. Ένα ανοικτό μεγάλο κλουβί με στερεή επιφάνεια δαπέδου και ένα ασφαλές υπόστρωμα. Για προφανείς λόγους, ένα μεγαλύτερο κουνέλι χρειάζεται ένα μεγαλύτερο κλουβί από το ελάχιστο που χρειάζεται για ένα ινδικό χοιρίδιο.Η στέγαση στον ίδιο χώρο όμως δημιουργεί και προβλήματα κυριαρχίας.Τα κουνελάκια και τα ινδικά χοιρίδια δεν είναι σε θέση να δημιουργήσουν μια ιεραρχία εφόσον δεν μπορούν να επικοινωνήσουν επειδή δεν μιλούν την ίδια γλώσσα (η επικοινωνία είναι αδύνατη).Τα κουνελάκια μπορούν να γίνουν πολύ επιθετικά και κυριαρχικά χωρίς ιεραρχία και εξαιρετικά απογοητευμένα που μπορεί να τα αναγκάσει να επιτεθούν στα ινδικά χοιρίδια ή να τα εκφοβίζουν. Μπορούν επίσης να δουν τα ινδικά χοιρίδια ως απειλή, ειδικά γύρω από την τροφή τους όπου μπορεί και πάλι να προκαλέσει την επίθεση από το κουνελάκι.Το δάγκωμα είναι ένας φυσικός μηχανισμός άμυνας για τα κουνελάκια, το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει βαθιές πληγές σε ένα ινδικό χοιρίδιο που δεν έχει καμία άμυνα εναντίον του.Καταλήγουμε πως και για τα δύο ζωάκια μια τέτοια κατάσταση στον προσωπικό τους χώρο σε καθημερινή βάση το μόνο που τους προκαλεί είναι στρες και άγχος και τίθεται σε κίνδυνο την υγεία τους.

Μέγεθος και δύναμη
Τα κουνελάκια είναι πολύ μεγαλύτερα και πιο ισχυρά από τα ινδικά χοιρίδια μπορούν εύκολα να βλάψουν ή ακόμα και να σκοτώσουν ένα ινδικό χοιρίδιο ηθελημένα ή αθέλητα.Με τα ισχυρά πίσω πόδια τους, μια κλωτσιά από ένα κουνελάκι μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επιβλαβής, ακόμα και θανατηφόρα.Ακόμα και το μικρότερο είδος κουνελιού (dwarf ) μπορεί να τραυματίσει ένα ινδικό χοιρίδιο από μια κλωτσιά,ειδικότερα αν ζουν σε περιορισμένο χώρο.Τα κουνελάκια συνηθίζουν να εκφράζουν τη χαρά τους κάνοντας άλματα, οπότε φανταστείτε ένα κουνελάκι να πηδάει τριγύρω από χαρά και ένα ινδικό χοιρίδιο να βρίσκετε στον ίδιο χώρο μαζί του.Πολλά καταφύγια ινδικών χοιριδίων στο εξωτερικό έχουν παραδείγματα όπου ινδικά χοιρίδια ζώντας σε pet shops σε ίδιο κλουβί με κουνελάκια κατέληξαν με σπασμένα πόδια.

Προβλήματα υγείας
Πολλά ζώα φέρουν μικροοργανισμούς που δεν είναι επιβλαβή για τα ίδια αλλά μπορεί να αποβούν μοιραία για άλλα είδη. Στην περίπτωση των κουνελιών κοινά βακτήρια που βρέθηκαν στο αναπνευστικό σύστημα τους είναι η Pasteurella multocidais και Bordetella bronchiseptica. Τα κουνελάκια μπορεί να είναι φορείς της ασθένειας και να μην εμφανίζουν κάποιο σύμπτωμα, ωστόσο τα ινδικά χοιρίδια είναι εξαιρετικά ευαίσθητα σε λοιμώξεις του αναπνευστικού και έχουν ένα πολύ εύθραυστο ανοσοποιητικό σύστημα με αποτέλεσμα εάν εκτεθούν στα παραπάνω βακτήρια είναι πολύ πιο πιθανό να αποβεί θανάσιμο για εκείνα. Επιπλέον να προσθέσω πως γάτες και σκύλοι μπορούν επίσης να μεταφέρουν το εν λόγω βακτήριο. Καταλήγουμε λοιπόν πως τα ινδικά χοιρίδια δεν πρέπει να στεγάζονται με τα κουνέλια, και θα πρέπει να φυλάσσονται μακριά από σκυλιά και γάτες. Να προσθέσω επίσης πως υπάρχουν εποχές κατά τις οποίες τα κουνελάκια χάνουν τρίχωμα από τη γούνα τους με αποτέλεσμα τα ινδικά χοιρίδια να το καταπιούν και να δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα υγείας.

Συμπεριφορά
Τα κουνελάκια συμπεριφέρονται και επικοινωνούν με πολύ διαφορετικούς τρόπους από ότι τα ινδικά χοιρίδια, έτσι αν παραμένουν μαζί δεν θα καταλάβουν τη συμπεριφορά του άλλου και επομένως δεν είναι ιδανικοί σύντροφοί. Τα κουνελάκια απολαμβάνουν τα χάδια και την αμοιβαία περιποίηση μεταξύ τους. Σαν ιδιοκτήτες ινδικών χοιριδίων θα γνωρίζετε ότι τα ινδικά χοιρίδια δεν το κάνουν αυτό συχνά. Τα ινδικά χοιρίδια έχουν την τάση να θέλουν τον «προσωπικό τους χώρο», ενώ τα κουνελάκια χρειάζονται στενή επαφή για μια υγιή ψυχική κατάσταση. Σε ένα τέτοιου είδους περιβάλλον ένα κουνελάκι θα μπορούσε να νιώθει πολύ μοναχικό και ένα ινδικό χοιρίδιο μπορεί να αρχίσει να αισθάνεται ενοχλημένο. Και αν τα παραπάνω δεν σας πείθουν τότε διαβάστε την ιστορία στο GuineaLynx και δείτε τι αποτελέσματα είχε μια κατά τα άλλα άψογη συγκατοίκηση ενός ινδικού χοιριδίου με ένα κουνελάκι. Τα κουνελάκια μπορούν να φοβερίσουν τα ινδικά χοιρίδια, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει άγχος και στρες εάν δεν μπορούν να κρυφτούν. Επίσης πολύ πιθανό να προσπαθήσουν να ζευγαρώσουν μαζί τους και θα μπορούσαν να τραυματίσουν σοβαρά την πλάτη του ινδικού χοιριδίου.

Συμπέρασμα
Πάνω από όλα, πρέπει να θυμάστε ότι είναι δική μας ευθύνη να παρέχουμε ένα ασφαλές, υγιεινό, περιβάλλον για τα κατοικίδια ζώα μας που να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο στο φυσικό τους περιβάλλον. Και τα ινδικά χοιρίδια δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε ένα περιβάλλον όπου η ευημερία τους απειλείται από μια κακή διατροφή, από κίνδυνους τραυματισμού και συντρόφους με τους οποίους δεν μοιράζονται μια κοινή γλώσσα.